Βόρεια Σκύρος

Η Χώρα της Σκύρου, η Νησίδα Σαρακηνό και η περιοχή του Όρμου Καλογριάς, Ατσίτσα και το Γειτονικό Πευκοδάσος έχουν χαρακτηριστεί ως Τοπία Ιδιαίτερου Φυσικού Κάλλους.

Στη Σκύρο είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακή η αντίθεση μεταξύ του βόρειου και του νότιου τμήματος του νησιού. Στο βόρειο τμήμα, που ονομάζεται «Μερόη» δηλαδή ήρεμο, συναντάμε πλούσια βλάστηση με πεύκα που φτάνουν μέχρι την ακτή και γεωργικές εκτάσεις. Χαρακτηριστικό τοπίο εδώ επίσης αποτελούν οι παραλίες του νησιού με τις ομαλές και σχετικά εύκολα προσβάσιμες ακρογιαλιές τους. Σε αντίθεση με το βόρειο κομμάτι του νησιού, η όψη του τοπίου στο νότιο τμήμα, το «Βουνό» κατά τους Σκυριανούς, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως έντονα βραχώδης με σάρες, απόκρημνες βραχώδεις ακτές και θαλάσσια σπήλαια. Ιδιαίτερη έντονη είναι η παρουσία αιγοπροβάτων και κτηνοτροφικών υποδομών.

Νότια Σκύρος

Το όρος Κόχυλας, το «Βουνό» των Σκυριανών, καλύπτει σχεδόν όλο το νότιο τμήμα της Σκύρου.

Η τραχιά βραχώδης όψη του, με την επικρατούσα χαμηλή και αραιή βλάστηση, δεν προδίδει με την πρώτη ματιά το μεγάλο και ιδιαίτερο φυσικό πλούτο που φιλοξενεί. Για αυτόν ακριβώς το φυσικό του πλούτο ο Κόχυλας έχει χαρακτηριστεί ως:

-Τόπος Κοινοτική Σημασίας του ευρωπαϊκού δικτύου Προστατευόμενων Περιοχών NATURA 2000 (GR2420006) (Οδηγία 92/43/ΕEC) (κατά το μεγαλύτερο τμήμα του)

-Ζώνη Ειδικής Προστασίας της Ορνιθοπανίδας (ΖΕΠ, Οδηγία 79/409ΕΕC) (κατά το μεγαλύτερο τμήμα του)

-Σημαντική για τα Πουλιά Περιοχή (ΣΠΠ) (GR115) (εξ ολοκλήρου)

Τα ιδιαίτερα οικολογικά χαρακτηριστικά που κάνουν τον Κόχυλα ένα σημαντικό καταφύγιο άγριας ζωής είναι:

Όρος Κόχυλας, Τύποι Οικότοπων – Βλάστηση

Ο κυρίαρχος τύπος βλάστησης στον Κόχυλα είναι η χαμηλή θαμνώδης βλάστηση, με βασικά είδη το πουρνάρι (Quercus coccifera), την αγριελιά (Olea europaea subsp. oleaster), το θυμάρι (Corydothimus capitatus), την αστοιβή (Sarcopoterium spinosum), την ευφορβία (Euphorbia acanthothamnos).

Σημαντικός οικότοπος στον Κόχυλα είναι οι δενδρώδεις συστάδες με σφενδάμια (Acer sempervirens) που αναπτύσσονται κατά κύριο λόγο στις πολυάριθμες ρεματιές και χαράδρες του βουνού. Άλλα φυτικά είδη που συμμετέχουν σε αυτόν τον τύπο βλάστησης είναι η αριά (Quercus ilex), το πουρνάρι (Quercus coccifera), η αγριελιά (Olea europaea subsp. oleaster), το φιλλύκι (Phillyrea latifolia).

Άλλοι σημαντικοί οικότοποι του Κόχυλα είναι οι απότομοι κάθετοι θαλάσσιοι και εσωτερικοί βραχώδεις σχηματισμοί, τα φρύγανα με Centaurea spinosa, οι σχηματισμοί δενδρώδους ευφορβίας (Euphorbia dendroides).

Όρος Κόχυλας – Χλωρίδα

Σημαντικός αριθμός ενδημικών φυτών της Σκύρου και της περιοχής του Αιγαίου εντοπίζονται στον Κόχυλα, καθώς και σε απρόσιτες θέσεις στις βραχώδεις περιοχές στο νότιο μέρος του νησιού, και ορισμένα από αυτά κατατάσσονται στην εθνική λίστα των Σπάνιων και Απειλούμενων Φυτών.

Τα περισσότερα από αυτά τα είδη είναι χασμόφυτα, είναι δηλαδή εξειδικευμένα να φύονται σε βραχώδεις θέσεις. Τέτοια σημαντικά είδη είναι τα Aethionema retsina, Scorzonera scyria, Campanula merxmuelleri, Aubierta scyria, Centaurea rechingeri κ.α. Ειδικά το είδος Aethionema retsina αποτελεί ένα από τα σπανιότερα είδη στις ελληνικής χλωρίδας, χαρακτηρίζεται ως Κρίσιμα Κινδυνεύον (CR) με εξαφάνιση και περιλαμβάνεται στην έκδοση στις Διεθνούς Ένωσης για τη Διατήρηση στις Φύσης (IUCN) «Τα 50 Κορυφαία Φυτά των Νησιών στις Μεσογείου».

Πρόκειται για ένα βολβώδες γεώφυτο που αναπτύσσεται κατά κανόνα κάτω από συστάδες σφενδαμιών (Acer sempervirens) και πουρναριών (Quercus coccifera), σε δροσερές και σκιερές θέσεις ανάμεσα σε ασβεστολιθικούς βράχους ή στη βάση δέντρων και θάμνων.

Στην Σκύρο έχει βρεθεί σε υψόμετρο από 450 έως 700 m. Ανθίζει τέλη Ιανουάριου – Φεβρουάριο και οι κάψες και τα σπέρματά του ωριμάζουν τον Μάιο.

Βρίσκεται σε πολλά σημεία στην Νότια Σκύρο, όπως στην ευρύτερη περιοχή του οροπέδιου Άρι και κοντά στον Αγ. Αρτέμη.